ตามประสาเมืองติดทะเลของขึ้นชื่อของที่นี่ หนีไม่พ้น อาหารทะเลสดๆ จิ้มน้ำจิ้มทะเลรสจัด หรือไม่ก็ผลไม้ พวกทุเรียน มังคุด สละ ของฝากก็เป็นกลุ่มปลาหมึกแห้ง ปลาตากแห้ง น้ำปลา กะปิ แต่ใครจะรู้ว่ายังมีอาหารพื้นถิ่น ซึ่งมีความหลากหลาย มีทั้งวัฒนธรรมที่ชาวชองเขาทิ้งไว้ มีทั้งอาหารการกินแบบคนจีน รสชาติดีเยี่ยม

 

ผักกระชับ

ผักชนิดนี้ราคาแพงเพราะหายากและปลูกได้แค่ปีละ 2 เดือน คือเมษายน - พฤษภาคม ช่วงนอกฤดูกาลราคาอาจจะสูงมากกว่าสองร้อยบาทต่อกิโลกรัม ปลูกกันมากที่แถบบ้านทะเลน้อย ผักกระชับเอามาผัดน้ำมันหอย  แกง ยำ หรือกินสดกับผัดไทยก็อร่อยเพราะ ลำต้นอวบน้ำเหมือนถั่วงอก ด้วยความที่ผักชนิดนี้รสชาติดีเป็นที่นิยม 

 

 

 

กระวาน

กระวานป่าที่ขึ้นชื่อมาจากเมืองจันทน์ โดยชาวชองนั้นถือว่าเป็นเกรดพรีเมียม เมื่อย้ายมาอยู่เมืองแกลงก็เอาความถนัดนี้ติดมาด้วย กระวานส่วนที่เป็นเมล็ดมักจะเอามาทำเครื่องแกงต่างๆ แต่ส่วนที่คนแถวนี้เขากินกันคือแกนต้นอ่อน หรือหน่อกระวาน หั่นออกมาแล้วหน้าตาเป็นพี่น้องกับตระกูลขิงข่า เอาใส่แกงหรือน้ำพริกก็หอมหวนชวนฝันไม่แพ้กัน เมนูเด็ดของกระวานน่าจะเป็นแกงกวางกระวาน หอมและร้อนแรง

 

 

 

ใบชะมวง

ใบชะมวงเป็นไม้ยืนต้นใบมีลักษณะมันเลื่อมแข็ง ที่อื่นๆมักจะนำมาต้มน้ำใส กับขาหมู เพราะใบชะมวงมีรสเปรี้ยวฝาดนิดๆ ทำให้เนื้อหมูที่ต้มมานานรัดตัวไม่เปื่อยเละเกินไป สูตรของที่นี่เขาใช้ขาหมูที่เป็นขาหน้า เวลาแกงก็เอาใบชะมวงไม่แก่ไม่อ่อนจนเกินไปมาลนไฟ เอาไปนึ่งจนเหลือง แล้วจึงนำมาฉีกใส่แกง 

 

 

 

 

เคย

คลองประแสร์ไหลออกทะเลที่ปากน้ำประแสร์ จุดที่แม่น้ำและทะเลมาบรรจบกันเกิดเป็นน้ำกร่อยที่อยู่ของกุ้งเคย ที่มาของกะปิรสดี ของขึ้นชื่อเมืองระยอง กุ้งเคยเหมือนกุ้งฝอยตัวเล็กๆ มีรสเค็ม หอม ตากแห้งแล้วแอบกินเล่นได้เลย

 

 

 

 

 

ชาใบขลู่

ต้นขลู่เป็นสมุนไพรที่ชาวจันทบุรีรู้จักกันมาแต่โบราณถึงสรรพคุณ ต้นขลู่ขึ้นได้ดีในป่าโกงกางบริเวณที่มีน้ำกร่อย ชาวบ้านนิยมนำใบขลู่มารับประทานกับน้ำพริก มีสรรพคุณช่วยเรื่องการขับถ่ายและทำให้การทำงานของไตดีขึ้น ต่อมาได้พัฒนาอบแห้งเป็น ชาใบขลู่เพื่อสุขภาพ มีขายทั่วไปในบ้านปากน้ำประแสร์

 

 

 

 

 

ข้าว

คนที่ติดแป้งรักข้าวนั้นจะสามารถแยกแยะความหอมของข้าวหอมมะลิ เพียงเห็นเมล็ดข้าวก็สามารถบอกได้ว่า มีความชื้นในข้าวอยู่มากเท่าไหร่ต้องหุงแบบไหน จมูกเทวดาขนาดบอกได้เลยว่า มาจากจังหวัดอะไร ฉันยังไม่สามารถบอกได้ละเอียดขนาดนั้น แต่พอสัมผัสได้ถึงความหอมนุ่มละมุนละไมของข้าวตราดอกฝ้าย ซึ่งมีขายที่ร้าน ฮ่อไฮ้ง้วนเท่านั้น ด้วยความที่ร้านนี้ขายข้าวสารมากว่า 50 ปี จึงมีแหล่งปลูกข้าวและโรงสีที่รู้จักกันมาช้านาน ข้าวสวยหอมมะลิตราดอกฝ้ายนี้มาจากแหล่งปลูกที่จังหวัดสุรินทร์ ทางร้านรับซื้อผลผลิตไว้หมด เมื่อซื้อมาก็ไม่มีการรมยาแต่อย่างใด ยังคงใช้วิธีฝัดข้าว ใช้พัดลมเป่าไล่มอดแทน จึงทำให้ข้าวยังคงมีความหอมตามธรรมชาติ หุงขึ้นหม้อ ไม่แฉะ ดังนั้นข้าวเม็ดแบบนี้ กลิ่นแบบนี้จึงมีขายที่ ร้าน ฮ่อไฮ้ง้วน เท่านั้น คนรักข้าวสวยอย่าได้พลาดเลยทีเดียว ร้านนี้ตั้งอยู่ที่ถนนสุขาภิบาลซอย 1

 

แจงลอน

แจงลอนเป็นอาหารที่ชาวแถบทะเลตะวันออกรู้จักกันดี แจงลอนแต่ละพื้นที่ก็มีสูตรแตกต่างกันไป แต่สิ่งที่เหมือนกันคือ เอามาปั้นใส่ไม้แล้วย่างบนเตา คนภาคอื่นๆจะมองว่า นี่มันคือทอดมันปลาแบบปิ้งที่หอมอร่อยไปอีกแบบ ความแตกต่างของแต่ละสูตรคือเนื้อปลา บางบ้านใช้ปลาอินทรีย์ผสมกับปลาโชกุน บ่งบ้านใช้ปลากราย แต่ของที่บ้านปากน้ำประแสร์จะใช้ ปลาน้ำดอกไม้ เขาว่าให้ความนุ่มละมุนเนื้อสัมผัสละเอียดกว่า และใส่ถั่วฝักยาวซอยละเอียดกับมะพร้าวลงไปด้วย แจงลอนของที่นี่จึงออกหวานนิดๆ หนึบอร่อยด้วยความสดของปลา แจงลอนที่นี่เขากินกับขนมจีนตอนเช้าๆ ในตลาดที่ปากน้ำประแสร์มีขายกันเป็นล่ำเป็นสันทีเดียว 

 

หอยปากเป็ดดอง

อาหารหน้าตาเหมือนเอลี่ยนชนิดนี้มีลักษณะเหมือนหอยแมลงภู่ฟีเจอริ่งกับหอยหลอดที่ไม่มีหลอด งงไหมคะ คือเปลือกเหมือนหอยแมลงภู่ แต่บางกว่า มีอวัยวะใสๆงอกออกมาที่เรียกว่าราก เป็นเหมือนมือใช้หาอาหาร ใช้ยึดเกาะ แม้จะชื่อหอยปากเป็ด(บางที่เรียกว่าหอยราก)แต่สัตว์ทะเลดึกดำบรรพ์ตัวนี้ ไม่จัดอยู่ในจำพวกหอยค่ะ เรียกได้แค่ว่าเป็นจำพวกสัตว์ไม่มีกระดูกสันหลัง เจ้าตัวนี้หายใจผานผิวเปลือกบาง ขยายพันธุดวยการปลอยไขและสเปรมออกมาผสมกันในทะเล ตัวออนกลายเปนแพลงคตอนลอยในทะเล กอนลงพื้นเจริญเปนตัวเต็มวัย แล้วมานอนแอ้งแม้งเป็นหอยหวานที่ขายกันอยู่ตามตลาดนี่แหละค่ะ